PRAWO POBYTU NA ISLANDII

mefistofeles

Prawo obywateli krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) oraz Europejskiej Strefy Wolnego Handlu (EFTA) do pobytu na Islandii przez okres dłuższy niż trzy miesiące w roku

1 sierpnia 2008 roku weszły w życie zmiany odnośnie prawa obywateli jednego z krajów EOG do pobytu na Islandii. Ustawą nr 86/2008 zmieniono ustawę o cudzoziemcach nr 96/2002 i obecnie osoby planujący przebywać na Islandii dłużej niż trzy miesiące, nie muszą się ubiegać o pozwolenie na pobyt, lecz uzyskują automatycznie prawo pobytu po spełnieniu określonych warunków. Osoby te mają obowiązek zgłosić się do rejestracji w Þjóðskrá (Krajowy Rejestr Ludności). Zmianą powyższą wprowadzono do islandzkiego prawa treść zalecenia UE z roku 2004 o prawie obywateli państw UE i ich rodzin do swobody podróży i pobytu.

Cudzoziemiec, który jest obywatelem jednego z krajów EOG lub EFTA, ma prawo do pobytu na Islandii przez okres powyżej trzech miesięcy, jeśli spełnia następujące warunki:

Cudzoziemiec, który jest obywatelem jednego z krajów EOG lub EFTA, ma prawo do pobytu na Islandii jeśli spełnia następujące warunki
a. jest pracobiorcą, który spełnia wymogi ustawy o prawie do swobodnego zatrudnienia i przebywania pracowników w EOG, por. 2. punkt, aneksu V, umowy wprowadzającej EOG,

b. zamierza prowadzić działalność gospodarczą na Islandii lub też oferować albo przyjmować usługi,

c. otrzymuje wystarczające regularne wynagrodzenie albo posiada wystarczające środki materialne i pełne ubezpieczenie medyczne na okres pobytu na Islandii,

d. jest zapisany do uznanej instytucji szkolnej celem uzyskania tam wykształcenia albo szkolenia zawodowego, ma pełne ubezpieczenie zdrowotne na okres pobytu na Islandii i może wykazać możliwość samodzielnego utrzymania się.

Od obywatela krajów EOG lub EFTA można wymagać okazania dokumentu podróży albo innych dowodów potwierdzających, że spełnia warunki §1.

Prawo do pobytu na Islandii członka rodziny cudzoziemca

Zgodnie z art. 37 islandzkiej ustawy o cudzoziemcach poniżsi krewni są traktowani jako członkowie najbliższej rodziny cudzoziemca określonego §1, art. 36.:

a. małżonek, konkubent albo członek zalegalizowanego związku homoseksualnego,

b. potomek cudzoziemca, który przebywa na Islandii na podstawie §1, art. 36, i/lub jego małżonka, jeśli potomek ma mniej niż 21 lat lub jest na utrzymaniu danej osoby,

c. krewny cudzoziemca, który przebywa na Islandii na podstawie §1, art. 36, lub jego małżonek, spokrewniony w linii prostej i na utrzymaniu danej osoby.

Członek najbliższej rodziny cudzoziemca z krajów EOG lub EFTA, który planuje przebywać z nim na Islandii 3 miesiące albo dłużej, i sam jest obywatelem EOG lub EFTA, powinien zarejestrować się w Þjóðskrá (Krajowy Rejestr Ludności). Członek najbliższej rodziny, który nie jest obywatelem EOG lub EFTA ma obowiązek ubiegać się o pozwolenie na pobyt w Útlendingastofnun (Urząd Imigracyjny) w ciągu trzech miesięcy od daty przybycia na Islandię. Zgodnie z 36. artykułem cudzoziemiec musi sam złożyć odpowiednie podanie po przybyciu na Islandię (to samo dotyczy członków rodziny). Podanie jest traktowane automatycznie jako prośba o przyznanie numeru ewidencyjnego (kennitala), a dana osoba zostanie zapisana wraz z adresem zameldowania w Þjóðskrá (Krajowy Rejestr Ludności) po spełnieniu określonych warunków. Dla dziecka poniżej 18 roku życia podanie wypełnia i podpisuje opiekun. Jeśli dziecko ma dwóch opiekunów, wystarcza podpis jednego z nich, o ile przedstawiona zostanie zgoda drugiego opiekuna.

Prawo obywateli krajów EOG lub EFTA do krótkotrwałego pobytu na Islandii

Obywatele krajów EOG lub EFTA mogą przybywać na Islandię bez specjalnego zezwolenia oraz przebywać albo pracować na Islandii przez okres trzech miesięcy od daty przybycia do kraju, albo przez okres sześciu miesięcy, jeśli szukają pracy. Pobyt w innym kraju skandynawskim nie odlicza się od czasu pobytu. Cudzoziemiec, który nie jest obywatelem kraju EOG lub EFTA ani członkiem rodziny takiego obywatela, może przyjechać na Islandię bez specjalnego zezwolenia, żeby oferować usługi, przez 90 dni roboczych w roku kalendarzowym, jeśli jest on pracownikiem zatrudnionym u pracodawcy w jednym z krajów EOG albo EFTA.

Jeśli cudzoziemiec w myśl miejscowych przepisów (na podstawie art. 35) powinien otrzymać numer ewidencyjny (kennitala) od Þjóðskrá, to podmiot prawny, z którym jest on związany (np. pracodawca albo bank), powinien się ubiegać o numer ewidencyjny dla niego na specjalnym podaniu.

Za przyznanie numeru ewidencyjnego w Þjóðskrá (Krajowy Rejestr Ludności) nie jest pobierana opłata